پورشه دیزاین

معرفی برند پورشه دیزاین

ساعت‌ها و مارک‌های ساعت الهام‌گرفته از خودروی زیادی وجود دارند که با شرکت‌های خودروسازی همکاری می‌کنند. با این حال، تعداد کمی از خودروها دارای اعتبار و اعتبار ساعتی بیشتری نسبت به نام‌هایی هستند که معروف‌ترین نام‌های خودرو را دارد: Porsche Design. ساعت‌های پورشه دیزاین فراتر از یک تمرین برندسازی مشترک هستند و در عوض DNA طراحی و فلسفه بنیانگذار این شرکت، فردیناند الکساندر پورشه را دارند. هیچ بحثی وجود ندارد که در طول تاریخچه 40 ساله خود، ساعت های انقلابی، کلکسیونی و مهمی تولید کرده است.

برای درک ساعت‌های پورشه دیزاین، مانند بسیاری از چیزها، باید به ابتدای آن برگردید. در سال 1963، شرکت خودروسازی پورشه آخرین مدل خود با نام 911 را در نمایشگاه خودرو فرانکفورت معرفی کرد. این خودرو جانشین مدل محبوب اما قدیمی 356 این برند بود و دارای زبان طراحی جدیدتر و مینیمالیستی بود که توسط فردیناند الکساندر «بوتزی» پورشه، پسر موسس این شرکت نوشته شده بود. البته نیازی نیست موفقیت 911 را به کسی یادآوری کنیم که همراه با فیلم های جیمز باند، مسافت یاب لایکا و شاید زیردریایی رولکس به عنوان یک نماد فرهنگی واقعی که تکامل یافته است اما همچنان خود را حفظ کرده است.

فرم یک مفهوم مهم برای همه طراحان است. برای طراحان آلمانی که از فلسفه باهاوس پیروی می کنند، فرم یک شی به طور جدایی ناپذیری با عملکرد آن مرتبط است. این اتصال فرم-عملکردی، طراحی فردیناند الکساندر پورشه از پورشه 911 را هدایت کرد و محبوبیت این خودرو در 50 سال گذشته موفقیت آن را ثابت کرد. F.A. Porsche که راضی نبود به افتخارات خود استراحت کند یا تبدیل به یک شگفتی بی‌نظیر شود، تصمیم جسورانه ای گرفت که شرکت خانوادگی را ترک کند و چشم طراحی متمایز خود را به محصولاتی فراتر از دنیای خودرو ببرد. او در سال 1972 پورشه دیزاین را تأسیس کرد و اولین محصول او یک ساعت مچی بود.

با توجه به وجود ساعت‌های PVD، DLC و سرامیکی که امروزه در همه جا وجود دارند، باور این موضوع سخت است که قبل از سال 1972، ساعت مشکی وجود نداشت. بنابراین وقتی پورشه دیزاین یک کرنوگراف سخت در یک بدنه استیل مشکی با یک دستبند مشکی معرفی کرد، بسیار احساس شد. آن را به سادگی کرنوگراف I نامیدند و فردیناند پورشه گفت که الهام‌بخش طراحی او برتری عملکردی نشانگرهای صفحه سفید و عقربه‌ها روی پس‌زمینه سیاه بوده است، همانطور که در گیج‌های هواپیما و خودرو ثابت شده است. 40 سال بعد، ساعت هنوز هم با چیدمان سودمند و تقریباً شدید خود به طرز قابل توجهی معاصر به نظر می رسد. تنها فلاش رنگی عقربه ثانیه‌های جارویی بود که قرمز بود تا آن را از عقربه دقیقه‌های مرکزی زیرین کرنوگراف خود سیم‌پیچ لمانیا متمایز کند.