GMT (جی ام تی) چیست و عملکرد ان به چه صورت است؟ 0328

رصدخانه سلطنتی گرینویچ محل به وقت گرینویچ (GMT) است .

اما GMT چیست و چرا اینقدر مهم است ؟

GMT به چه معناست؟

زمان گرینویچ میانگین سالانه (یا «میانگین») زمانی است که هر روز در رصدخانه سلطنتی گرینویچ از نصف النهار اصلی عبور می کند .

(Greenwich Mean Time) : به وقت گرینویچ

اساساً، میانگین زمان به جای زمان خورشیدی (نجومی) زمان ساعت است . زمان خورشیدی در طول سال متفاوت است،

زیرا فاصله زمانی بین عبور خورشید از یک خط نصف النهار تعیین شده تغییر می کند. اما هر روزی که با یک ساعت اندازه گیری می شود، طول یکسانی دارد،

برابر با میانگین (میانگین) طول یک روز خورشیدی .
این روشی برای استاندارد و منظم کردن زمان است تا همه ما دقیقاً بدانیم که ساعت برای مکان ما (یا هر کسی) چقدر است .

امروز GMT از یک نیمه شب به بعد محاسبه می شود .

GMT مخفف چیست؟

GMT مخفف Greenwich Mean Time، ساعت محلی در گرینویچ است . از سال 1884 تا 1972، GMT استاندارد بین المللی زمان مدنی بود .
اگرچه اکنون با زمان هماهنگ جهانی (UTC) جایگزین شده است،
اما GMT هنوز زمان قانونی در بریتانیا در زمستان است که توسط اداره هواشناسی،
نیروی دریایی سلطنتی و سرویس جهانی بی‌بی‌سی استفاده می‌شود .
به وقت گرینویچ همچنین نام منطقه زمانی است
که توسط برخی از کشورهای آفریقا و اروپای غربی از جمله در ایسلند در تمام طول سال استفاده می شود .

زمان گرینویچ چگونه آغاز شد؟

تا زمانی که ساعت آونگی در دهه 1650 اختراع شد، امکان یافتن رابطه بین زمان متوسط ​​(ساعت) و زمان خورشیدی وجود نداشت .

جان فلمستید فرمول تبدیل زمان خورشیدی به زمان را ارائه کرد و مجموعه ای از جداول تبدیل را در اوایل دهه 1670 منتشر کرد .
بلافاصله پس از آن، او به عنوان اولین ستاره شناس سلطنتی منصوب شد و به رصدخانه سلطنتی جدید در گرینویچ نقل مکان کرد .

در اینجا او بهترین ساعت های آونگی را نصب کرد و آنها را به وقت محلی تنظیم کرد .
این زمان میانگین زمان گرینویچ یا میانگین زمانی بود که خورشید از نصف النهار در گرینویچ عبور کرد. با این حال،
در ابتدا، زمان گرینویچ فقط برای اخترشناسان بسیار مهم بود .

GMT و تلاش برای طول جغرافیایی

در دهه 1700، پنجمین ستاره شناس رویال نویل ماسکلین، زمان گرینویچ را برای مخاطبان وسیع تری به ارمغان آورد .

در سال 1767 ماسکلین سالنامه دریایی را به عنوان بخشی از تلاش بزرگ قرن 18 برای تعیین طول جغرافیایی معرفی کرد .

اینها جداول داده های «فاصله قمری» بر اساس مشاهدات در گرینویچ و با استفاده از GMT به عنوان استاندارد زمانی بودند .
این داده ها به دریانوردان امکان می دهد موقعیت خود را در دریا پیدا کنند .

GMT همچنین برای راه‌حل عالی دیگر برای «مشکل طول جغرافیایی» که توسط زمان‌سنج‌های معروف جان هریسون ارائه می‌شد، بسیار مهم بود .

دریانوردان بریتانیایی شروع به تنظیم حداقل یک کرونومتر روی GMT ​​کردند .
این بدان معنی است که آنها می توانند طول جغرافیایی خود را از نصف النهار گرینویچ (طول جغرافیایی 0 درجه طبق قرارداد)
محاسبه کنند . این دو راه حل به هموار کردن راه برای تبدیل شدن GMT به استاندارد جهانی زمان یک قرن بعد کمک می کند .

چگونه راه آهن منجر به تبدیل شدن GMT به استاندارد زمان بریتانیا شد؟

تا اواسط قرن نوزدهم، تقریباً هر شهر زمان محلی خود را که توسط خورشید تعریف شده بود حفظ می کرد .
هیچ کنوانسیون ملی یا بین المللی وجود نداشت که تعیین کند زمان چگونه باید اندازه گیری شود .

این بدان معنی بود که هیچ زمان بندی استانداردی برای زمان شروع و پایان روز یا مدت زمان یک ساعت وجود نداشت .
برای مثال، علاوه بر زمان میانگین گرینویچ، زمان میانگین بریستول (10 دقیقه عقب تر از GMT)
و میانگین زمان کاردیف (13 دقیقه عقب تر از GMT) وجود داشت .

با این حال، دهه های 1850 و 1860 شاهد گسترش راه آهن و شبکه های ارتباطی بودیم .
این بدان معناست که نیاز به استاندارد زمان ملی ضروری شد .

شرکت‌های راه‌آهن بریتانیا شروع به معرفی یک زمان استاندارد واحد در شبکه‌های خود کردند،
که به گونه‌ای طراحی شده بود که جدول زمانی آنها کمتر گیج‌کننده باشد .
آنها بیشتر از زمان گرینویچ استفاده می کردند .
GMT در نهایت در دسامبر 1847 توسط اتاق تسویه راه آهن در سراسر بریتانیا به تصویب رسید .
این زمان رسما به “زمان راه آهن” تبدیل شد . در اواسط دهه 1850، تقریباً تمام ساعت‌های عمومی در بریتانیا به وقت گرینویچ تنظیم شدند
و سرانجام در سال 1880 به ساعت استاندارد قانونی بریتانیا تبدیل شد .

چگونه به وقت گرینویچ به استاندارد بین المللی تبدیل شد؟

در سال 1884 نصف النهار گرینویچ به عنوان نصف النهار اصلی جهان معرفی شد. دو دلیل اصلی برای این امر وجود داشت .
اولین مورد این بود که ایالات متحده قبلاً گرینویچ را به عنوان مبنای سیستم منطقه زمانی ملی خود انتخاب کرده بود .
دوم این بود که در اواخر قرن 19، 72 درصد تجارت جهان به نمودارهای دریایی وابسته بود
که از گرینویچ به عنوان نصف النهار اصلی استفاده می شد . این توصیه بر این استدلال استوار بود

که نام‌گذاری گرینویچ به‌عنوان طول 0º برای بیشترین تعداد افراد مفید خواهد بود.

به عنوان مرجع GMT، نصف النهار نخست در گرینویچ به مرکز زمان جهانی و مبنای سیستم جهانی مناطق زمانی تبدیل شد .

دایره ترانزیت هوایی (تلسکوپ) به تلسکوپی تبدیل شد که نصف النهار اصلی جهان را مشخص می کند .
ستاره شناس رویال جورج بیدل ایری آن را طراحی کرده است و در رصدخانه سلطنتی گرینویچ قرار دارد .

توصیه می شد که خط نصف النهار طول جغرافیایی 0 درجه را نشان دهد. بنابراین این نیز آغاز روز جهانی شد .
خط نصف النهار با موی متقاطع در چشمی Airy Transit Circle مشخص شده است .

اولین ساعتی که GMT را به عموم نشان می دهد :

ساعت دروازه شپرد را می توان در دروازه های رصدخانه سلطنتی مشاهده کرد .
این اولین ساعتی بود که زمان گرینویچ را مستقیماً به مردم نشان داد .
این یک ساعت «برده» است که به ساعت اصلی شپرد متصل است که در سال 1852 در رصدخانه سلطنتی نصب شد. از آن زمان تا سال 1893،

ساعت اصلی شپرد قلب سیستم زمانی بریتانیا بود .
زمان آن توسط سیم های تلگراف به لندن، ادینبورگ، گلاسکو، دوبلین، بلفاست و بسیاری از شهرهای دیگر ارسال شد .
تا سال 1866، سیگنال‌های زمان نیز از طریق کابل زیردریایی فراآتلانتیک جدید از ساعت به دانشگاه هاروارد در کمبریج،
ماساچوست ارسال شد . از نظر توزیع دقیق زمان در زندگی روزمره، یکی از مهم ترین ساعت هایی است که تاکنون ساخته شده است .

اولین چیزی که در مورد ساعت متوجه می‌شوید این است که به جای ساعت 12 معمولی، 24 ساعت روی صفحه خود قرار دارد .
این بدان معناست که ساعت 12 ظهر عقربه ساعت به‌جای مستقیم به سمت بالا، مستقیم به سمت پایین نشان می‌دهد .

این ساعت در ابتدا زمان نجومی را نشان می داد که در آن شمارش 24 ساعت هر روز از ظهر شروع می شود .
ساعت در قرن بیستم برای نشان دادن زمان گرینویچ تغییر یافت که در آن شمارش 24 ساعت هر روز از نیمه شب شروع می شود .
همچنان زمان گرینویچ را نشان می دهد و برای زمان تابستانی بریتانیا تنظیم نشده است .

محبوب ترین موتور های GMT

توسعه و تولید یک کالیبر داخلی پیچیده و گران است .

همه تولیدکنندگان ساعت نمی‌توانند زمان و هزینه‌های لازم برای ایجاد موتورهای GMT خود را بپردازند: عرضه‌کنندگان سوئیسی را وارد کنید .

متداول ترین موتورها GMT ébauche ETA 2893-2 و Sellita SW 330-1 هستند که هر دو ورود نسبتاً اقتصادی به دنیای کالیبرهای GMT ​​ارائه می دهند .

این موتورها به شما امکان می دهند عقربه GMT را تنظیم کنید،

اما عقربه ساعت را نه. موتورهای ETA اغلب در ساعت‌ها توسط برندهای گروه سواچ استفاده می‌شود. برخی از مدل های معروف عبارتند

از Longines Conquest V.H.P. GMT و اتحادیه Glashütte Belisar GMT.

مدل‌های Glycine Airman امروزی از موتورهای Sellita استفاده می‌کنند، اما نام آن‌ها را تغییر می‌دهند، مثلاً GL293 .

در سال 2002، گلایسین، Airman 7 را به بازار عرضه کرد، یک ساعت واقعا منحصر به فرد که چهار منطقه زمانی را نمایش می دهد .

گلایسین از سه کالیبر مکانیکی استفاده می کند که به طور همزمان روی سه صفحه مختلف کار می کنند .

این مدل هم از نظر فناوری و هم از نظر طراحی نوآورانه است و مطمئناً با ظاهر منحصر به فرد خود متمایز است .

مجموعه ای از ساعت های GMT ​​شناخته شده

تعدادی تولید کننده و مدل دیگر نیز وجود دارند که دو منطقه زمانی را با ابزارهای خلاقانه نمایش می دهند .

برخی از مدل‌های Panerai قادرند کل عملکرد GMT را روی صفحه نمایش دهند .

برای مثال، Panerai Luminor 8 Days GMT ref. PAM00233 با موتور P.2002.

این ساعت 44 میلی متری دومین منطقه زمانی خود را در ساعت 9 نشان می دهد .

همچنین دارای ذخیره انرژی 8 روزه است و در برابر آب تا 10 بار (100 متر، 328 فوت) مقاوم است .

Omega Seamaster Planet Ocean GMT

یکی دیگر از مدل های محبوب GMT است .

این ساعت سه دستی توسط کالیبر 8906 دارای تاییدیه کرونومتر داخلی و دارای عقربه ساعتی قابل تنظیم مستقل است .

دومین منطقه زمانی با مقیاس 24 ساعته کلاسیک در اطراف قاب سرامیکی نمایش داده می شود .

با 43.5 میلی متر، یکی از مدل های GMT ​​بزرگتر و با ابهت موجود است .

این ساعت تا عمق 600 متری (60 بار، 1969 فوت) در برابر آب مقاوم است و آن را به یک ساعت GMT جذاب و همچنین یک غواص حرفه ای تبدیل می کند .

Omega Seamaster Planet Ocean GMT

Tudor Black Bay GMT

تودور Black Bay GMT را در Baselworld 2018 معرفی کرد . این ساعت در کنار Rolex GMT-Master II جدید “پپسی” رونمایی شد

و این دو ساعت دارای نکات زیبایی شناسی مشترک هستند،

از جمله قاب مشخصه قرمز/آبی. عقربه GMT موتور داخلی تودور MT5652 دارای تأییدیه کرونومتر، خلیج سیاه را نیرو می دهد .

قاب دو طرفه و از جنس استیل ضد زنگ دارای یک لایه آلومینیومی است .

این ساعت 41 میلی متر قطر دارد و تا عمق 200 متری (20 بار، 656 فوت) در برابر آب مقاوم است .

Black Bay GMT بر روی یک بند از جنس استینلس استیل و همچنین یک بند چرمی یا ناتو موجود است .

امیدواریم توانسته باشیم بیانی روان و مشخص از ساعت های دارای GMT خدمت شما عزیزان ارائه داده باشیم .

اگر به این نوع ساعتها علاقه دارید گالری مستر اسپشیال توانسته مجموعه ای زیبا از این نوع ساعتها ارائه بدهد .

برای خرید ساعت مچی میتوانید به سایت مستر اسپشیال مراجعه کنید .