اولین کرنوگراف اتوماتیک جهان توسط تگ هویر 0362

اولین کرنوگراف جهان توسط تگ هویر 0362

1969 تا 1985

دوران رنگارنگ تگ هویر

اولین کرنوگراف اتوماتیک جهان را در سال 1969 با مدل‌های Autavia، Heuer Carrera و Monaco معرفی کرد.

هویر به سرعت از سیاه و سفید کلاسیک دهه 1960 به رنگ های پر جنب و جوش و اشکال خشن دهه 1970 حرکت کرد.

1969

کالیبر 11: اولین کرنوگراف خودکار جوینت ونچر به رهبری Heuer اولین شرکتی است که کرنوگراف های خودکار را با حرکت کالیبر 11 (Chronomatic) در بازارهای جهانی ارائه

می دهد. اتوویا اتوماتیک، هویر کاررا و موناکو در مارس 1969 در کنفرانس های مطبوعاتی در ژنو و شهر نیویورک معرفی شدند.

فراتر از نوآوری فنی جنبش، موارد جدید از نگاه دهه های قبل به سبک رادیکال دهه 1970 جهش کردند.

1969 موناکو و مک کوئین

سه مدل با اولین حرکت خودکار Heuer مجهز شدند، اما این موناکوی جدید بود که توجه جهان را به خود جلب کرد. موناکو یک قاب مربعی تند، با صفحه‌های آبی نیمه‌شب یا زغالی ترکیب کرد تا کرنوگرافی ایجاد کند که مورد توجه قرار گیرد.

برای فیلم Le Mans، ستاره هالیوود استیو مک کوئین می خواست از سبک قهرمان مسابقه خود، جو سیفرت، که سفیر Heuer بود، پیروی کند.

این باعث شد که مک کوئین کرونوگراف Heuer Monaco را برای مچ دست خود و پچ “Heuer Chronograph” را برای لباس مسابقه خود انتخاب کند.

این ترکیب جسورانه توجه جهانی را به کرنوگراف جدید Heuer جلب کرد.

نسخه نهایی موناکو (که کلکسیون‌های امروزی آن را “ارباب تاریکی” می‌نامند) ظاهر نظامی دهه 1970 را با استفاده از صفحه مشکی در یک قاب با روکش مشکی ترکیب کرد.

1971 نسل های رنگ

پس از راه اندازی اولین کرنوگراف های خودکار، Heuer شروع به گسترش خط تولید مدل با اشکال و رنگ های جسورانه کرد.

در اواخر دهه، حرکتی به سمت ظرافت با قاب‌های براق و خطوط ظریف صورت گرفت.

1971 سبک وحشی

کرنوگراف‌های خودکار پررنگی که توسط هویر معرفی شدند، شامل ماشین‌حساب، که دارای یک قاعده اسلاید دایره‌ای بود، و مونترال عظیم، با گزینه‌های شماره‌گیر در رنگ‌های آبی، سفید، مشکی و شامپاین بودند.

سیلورستون پیست فرمول یک انگلستان را با صفحه های قرمز، آبی یا دودی جشن گرفت.

هویر با جعبه های مونوکوک، با فایبر گلاس برای مدل تمپورادا بسیار عجیب و غریب استفاده کرد.

1971 سانتیگراف برای ردیابی زمان

بخش الکترونیک Heuer، Centigraph، یک سیستم زمان بندی مورد استفاده توسط تیم مسابقه فراری را توسعه داد.

این سیستم به تیم‌های مسابقه اجازه می‌دهد تا رانندگان خود را با دقت بالا پیگیری کنند.

Centigraph با نمایش زمان‌ها تا 1/1000 ثانیه، به یک تیم اجازه می‌دهد تا چندین ماشین را زمان‌بندی کند، که تعداد دورها، زمان آخرین دور و زمان کل، در محل چاپ می‌شد. ویژگی‌های ویژه‌ای اضافه شد و تیم‌های مسابقه‌ای دیگر به زودی به مشتری تبدیل شدند.

1975 خیابان الکترونیک

Heuer پیشگام زمان‌بندی الکترونیکی برای تیم‌های مسابقه‌ای پیشرو در جهان بود و همین نوع فناوری به زودی راه خود را به کرنوگراف‌ها باز کرد.

Chronosplit 1975 به عنوان یک ربات دوستانه ظاهر شد، با نمایشگرهای دوگانه برای عملکرد زمان و کرنوگراف.

منهتن بسیار رادیکال تر بود، کیس شش وجهی آن دارای نمایشگرهای آنالوگ و دیجیتال بود.

با این حال، این کرنوگراف‌های جدید با چالش‌های بزرگی روبرو بودند، از جمله نرخ‌های مبادله دشوار بین فرانک سوئیس و دلار آمریکا و ساعت‌های کوارتز تازه ساخته شده از ژاپن.

1977 طراحی تصفیه شده

پس از افراط در اوایل دهه 1970، هویر در اواخر دهه به سمت طراحی های ظریف تر و ظریف تر حرکت کرد.

کورتینا، جاراما، مونزا و ورونا مقاصد اروپایی برای مسابقه و سایر ورزش‌ها را جشن گرفتند.

دیتونا و کنتاکی هیجان مکان های مسابقه در ایالات متحده را به تصویر کشیدند، یکی برای اتومبیل های مسابقه و دیگری برای اسب های مسابقه.

این مدل‌ها دارای قاب‌های باریک‌تر بودند، بسیاری از آنها دارای دستبندهای فولادی یکپارچه بودند که برای لباس‌های اسپرت یا ظریف طراحی شده بودند.

1979 تغییر به ساعت های غواصی

کاتالوگ Heuer در سال 1978 مملو از کرنوگراف های خودکار و الکترونیکی بود، اما در سال 1979 این شرکت ساعت های غواصی مقاومی را معرفی کرد که به آینده آن تبدیل

می شد. با شروع تعداد انگشت شماری از مدل ها، کاتالوگ ساعت های غواصی به ده ها مدل با حرکات اتوماتیک یا کوارتز گسترش می یابد.

صفحه ها نارنجی، نورانی، زیتونی و اسپندی یا مشکی سنتی با اندازه های 28 تا 42 میلی متر بودند.

7 کرنوگراف مهم تگ هویر، از 1887 تا کنون :

در این مقاله از سال 2019، ما نگاهی به هفت کرنوگراف مهم تولید شده توسط Heuer، اکنون TAG Heuer، از زمان تأسیس برند تا دوران مدرن می اندازیم.

1. پینیون نوسانی (1887)

هدف اعلام شده ادوارد هویر، بنیانگذار Heuer این بود که کرنوگراف ها را از نظر فنی ساده تر و به طور قابل توجهی ارزان تر کند، بدون اینکه بر قابلیت اطمینان یا دقت آنها تأثیر بگذارد. در قرن نوزدهم، کلاچ افقی یک ویژگی استاندارد کرنوگراف بود، اما هویر راه ساده‌تری برای اتصال کرنوگراف به حرکت می‌خواست.

در 3 مه 1887، او حق اختراعی را برای آنچه که “پینیون نوسانی” نامیده می شود، که به عنوان “پینیون تاب دار” نیز شناخته می شود، اعطا شد.

درختی بود که در هر انتها یک پینیون داشت. یک پینیون با چرخ ثانیه حرکت و دیگری، زمانی که کرنوگراف روشن می‌شد، با چرخ کرنوگراف متصل می‌شد.

وقتی کرنوگراف خاموش شد، پینیون از چرخ کرنوگراف جدا شد.

این دستگاه به قدری خوب کار کرد که به یکی از لوازم اصلی صنعت ساعت تبدیل شد و امروزه در حرکات کرنوگراف از جمله ETA 7750 استفاده می شود.

2. میکروگراف (1916)

در سال 1914، چارلز آگوست هویر جاه طلبانه ترین پروژه شرکت خود را تا به امروز به اجرا گذاشت.

او از ساعت سازانش خواست که کرنومترهایی بسازند که 10 برابر دقیق تر از بقیه باشد.

آنها فقط چند ماه طول کشید تا نمونه های اولیه کاملاً کارآمد را ارائه کنند، مجهز به تعادلی که در 360000 vph در نوسان است و بنابراین می تواند زمان را تا 1/100 ثانیه اندازه گیری کند. هر یک از این ساعت‌های جیبی گرد و نسبتاً اسپارتایی دارای تاج بزرگی بودند که به عنوان یک قطعه فشاری کرنوگراف دو برابر می‌شد.

عقربه کرنوگراف با سرعتی غیرعادی سریع می چرخید: هر 3 ثانیه یک بار. یک شمارنده برای دو دقیقه سپری شده در قسمت بالایی صفحه وجود داشت.

این حرکت مجهز به یک اهرم فرار ضد مغناطیسی و یک تعادل جبران کننده با فنر تعادل Breguet بود.

هویر در 2 اکتبر 1916 حق امتیازی برای مکانیسم کرنوگراف خود دریافت کرد. Mikrograph به قیمت 100 فرانک سوئیس یا 120 دلار فروخته شد. بروشور همراه آن اعلام کرد:

“علی رغم قیمت پایین آن، این دقیق ترین اندازه گیری فواصل بسیار کوتاه است.”

3. Carrera 12 (1963) کررا

مدیر عامل شرکت Heuer، جک هویر، نوه ادوارد هویر، بنیانگذار Heuer، نام این ساعت را برگرفته از رالی خودرویی کاررا پانامریکانا با مسافت 2000 مایلی که از سال 1950 تا 1954 در مکزیک برگزار شد، نامگذاری کرد.

(مسابقه تا حدی به این دلیل متوقف شد. بسیار خطرناک است. در سال 1988 دوباره راه اندازی شد. این ساعت بیش از همه به دلیل طراحی صفحه آن قابل توجه بود.

فلنج صفحه با زاویه 45 درجه از حاشیه صفحه بالا رفت. بیشتر فلنج ها در آن روزها خالی بودند، اما هویر تصمیم گرفت مقیاس ثانیه های سپری شده را از صفحه به فلنج منتقل کند. این امکان افزودن نزدیک به 2 میلی متر به قطر صفحه را فراهم می کند و در نتیجه خوانایی را بهبود می بخشد.

هویر با فرورفتن شماره‌های فرعی، ظاهری سه بعدی به صفحه می‌دهد.

او همچنین مقیاس های اضافی مانند دور سنج یا سرعت سنج را حذف کرد تا ساعت ظاهری تمیز و مرتب داشته باشد. این ساعت توسط کالیبر Valjoux 72 که به صورت دستی زخمی شده بود کار می کرد.